Wet zorg en dwang
De Wet zorg en dwang: Een stap naar menswaardige zorg voor onze kwetsbare ouderen * DEZE LES KOMT in 2026
Cognitieve achteruitgang, dementie en daarbij verward gedrag—dit zijn geen abstracte begrippen, maar iets wat steeds vaker voorkomt in de zorg. En als we het hebben over deze kwetsbare groep, dan moeten we het hebben over de Wet zorg en dwang, de WZD. Een wet die enerzijds de rechten van de patiënt beschermt en ons als zorgverleners dwingt om heel kritisch te kijken naar de zorg die we bieden. Onvrijwillige zorg? Nee, tenzij…
De WZD klinkt misschien als een moderne juridische constructie, maar het idee erachter is al eeuwenoud. We willen niet zomaar mensen opsluiten, vastbinden of sederen. Toch?
Iemand die hier alles over weet is Lauke Bisschops, specialist ouderengeneeskunde kaderarts eerste lijn, die dagelijks ermee te maken krijgt.
*Geluid aan: klik rechtsonder
Alcoholgebruik
Na deze les kun je:
-
De kernprincipes van de Wet zorg en dwang benoemen, waaronder het uitgangspunt ‘nee, tenzij’ en het stappenplan bij onvrijwillige zorg.
-
Verschillende vormen van onvrijwillige zorg herkennen in de praktijk en beoordelen of deze onder de Wzd vallen.
-
De wettelijke stappen toepassen bij het overwegen, inzetten of evalueren van onvrijwillige zorg, inclusief het overleg met betrokkenen.
-
Reflecteren op je eigen rol binnen de Wzd en constructief samenwerken met cliënten, familie en collega’s om tot vrijwillige alternatieven te komen.
De Wet zorg en dwang (WZD) is een wet die op 1 januari 2020 in Nederland is ingevoerd om de rechten te beschermen van mensen met een verstandelijke beperking en mensen met dementie. De kern van deze wet is het waarborgen dat zorg voor deze kwetsbare groepen zo veel mogelijk vrijwillig gebeurt, en dat onvrijwillige zorg alleen als laatste middel mag worden ingezet. ´nee, tenzij´